*

من به پوچی رسیده ام، اقرار میکنم

                                               آری درست شنیده ای، تکرار میکنم.

شعرم شده تجسم سر خوردگی و درد.

                                               از خواندنش همه را بیزار میکنم.

دیگر امید و عشقی در کار من نیست.

                                             من هر امید تازه را انکار میکنم.

من خسته ام تو کجایی؟برو، نیا،

                                              از من فرار کن به تو اخطار میکنم